Co to są zaburzenia psychiczne: brutalna rzeczywistość, której nie pokazują w mediach

Wyobraź sobie świat, w którym co czwarta osoba wokół ciebie zmaga się z niewidzialnym przeciwnikiem. Nie, to nie przesada – to najnowsze, twarde dane dotyczące zdrowia psychicznego w Polsce. Jeśli pytasz: co to są zaburzenia psychiczne, odłóż na bok wyobrażenia z filmów i sensacyjnych nagłówków. Prawda jest bardziej złożona, mniej widowiskowa, a przez to – znacznie trudniejsza do zaakceptowania. W tej analizie rozłożymy na czynniki pierwsze fakty, które są niewygodne, często przemilczane i bolesne, ale bez ich zrozumienia nie ruszysz z miejsca. Zajrzymy za kulisy psychiatrii, rozbierzemy mity, prześwietlimy media i popkulturę, a na koniec podpowiemy, gdzie szukać realnej pomocy. To przewodnik po ciemnych zaułkach ludzkiej psychiki, który nie owija w bawełnę. Sprawdź, czy jesteś gotowy zmierzyć się z brutalną rzeczywistością zaburzeń psychicznych – i odkryj, jak nie dać się stygmatyzacji.

Czym naprawdę są zaburzenia psychiczne? Nowoczesne spojrzenie

Definicje, które wywracają świat do góry nogami

Mówiąc najprościej, zaburzenia psychiczne to zestaw objawów i zachowań, które znacząco zakłócają codzienne funkcjonowanie – emocjonalnie, społecznie lub poznawczo. Współczesna psychiatria nie traktuje ich już tylko jako „chorób duszy”, ale jako zaburzenia powstałe na styku biologii, psychologii i środowiska społecznego.

Według klasyfikacji DSM-5 oraz ICD-11, zaburzenie psychiczne to: „syndrom charakteryzujący się istotnym zaburzeniem procesów myślowych, regulacji emocji lub zachowania, odzwierciedlający dysfunkcję w procesach psychologicznych, biologicznych lub rozwojowych”. Co to oznacza w praktyce? To, że nie ma jednej przyczyny i jednego wzorca – każde zaburzenie to indywidualna mozaika czynników genetycznych, środowiskowych, traumatycznych i neurochemicznych.

Tabela 1: Współczesne definicje zaburzeń psychicznych. Źródło: Opracowanie własne na podstawie DSM-5, ICD-11 oraz analiz WHO, 2024

To, co łączy wszystkie zaburzenia psychiczne, to poczucie utraty kontroli nad własnym życiem. Nie są one wyborem, ani przejawem słabości. Są reakcją – często dramatyczną – na przeciążenie systemu nerwowego i psychiki.

Ewolucja pojęcia na przestrzeni wieków

Historia zaburzeń psychicznych to opowieść o ciągłej walce między nauką a przesądem. Od starożytnych teorii o „szaleństwie” jako skutku nierównowagi czterech humorów, przez średniowieczne polowania na czarownice i egzorcyzmy, aż po narodziny nowoczesnej psychiatrii. Każda epoka zostawiła swoje piętno – nie zawsze na korzyść chorych.

1. Starożytność: Hipokrates twierdził, że przyczyną problemów psychicznych jest zachwianie równowagi płynów w ciele.
2. Średniowiecze: Zaburzenia traktowano jako dowód opętania lub boskiej kary, często prowadząc do wykluczenia i przemocy.
3. Renesans/XVII w.: Rozwój neurologii, pierwsze próby klasyfikacji objawów, powstanie tzw. „domów dla obłąkanych”.
4. XIX w.: Powstanie psychiatrii jako dziedziny nauki, pojawienie się psychoanalizy Freuda.
5. XX w.: Farmakologia, rozwój skali diagnostycznych (DSM, ICD), biopsychospołeczne podejście.
6. Obecnie: Zaawansowane badania nad mózgiem, psychoterapie, większa świadomość społeczna, choć nadal walczymy ze stygmatyzacją.

Każdy z tych etapów pokazał, jak zmieniały się definicje i podejście do osób zmagających się z zaburzeniami psychicznymi. To, co kiedyś było „czarną magią”, dziś jest coraz lepiej rozumiane dzięki badaniom i odwadze tych, którzy przełamują tabu.

Dlaczego 'normalność' to mit?

„Normalność” – słowo, które przez dekady niszczyło ludzkie życia. W rzeczywistości pojęcie to jest tworem społecznym, opartym na statystyce i konformizmie. To, co mieści się w granicach „normy”, zależy od miejsca, czasu i kultury. Zaburzenia psychiczne są tylko drugą stroną tej samej monety – różnorodności ludzkiego doświadczenia.

"Nie istnieje coś takiego jak uniwersalna normalność psychiczna. Każdy z nas jest zestawem unikalnych cech, a to, co dziś uznajemy za zaburzenie, jutro może być postrzegane jako odmienność." — dr Katarzyna Korpolewska, psycholog, MentalExpert, 2023

Nie pytaj więc, czy jesteś „normalny”. Raczej – czy twoje życie daje ci poczucie sensu i kontroli, bez względu na to, jak bardzo odstajesz od reszty.

Rodzaje zaburzeń psychicznych: więcej niż depresja czy schizofrenia

Kluczowe kategorie według DSM-5 i ICD-11

Zaburzenia psychiczne to nie tylko depresja i schizofrenia. Klasyfikacje DSM-5 i ICD-11 wyróżniają dziesiątki różnych kategorii. Poniżej najważniejsze z nich – z przykładami i wyjaśnieniem.

Tabela 2: Najczęstsze kategorie zaburzeń psychicznych według DSM-5 i ICD-11. Źródło: Opracowanie własne na podstawie Poradnik Gemini, 2024

Definicje najważniejszych kategorii:

Przykłady i historie z życia codziennego

Kiedy myślisz „zaburzenie psychiczne”, prawdopodobnie widzisz kogoś w głębokiej depresji lub przeżywającego atak paniki. Rzeczywistość jest jednak bardziej skomplikowana – zaburzenia mogą wyglądać zupełnie niepozornie.

• Andrzej, 37 lat, menadżer: Z pozoru pewny siebie, a jednak regularnie boi się odebrać telefon z nieznanego numeru. Od lat zmaga się z zespołem lęku uogólnionego, co oznacza bezustanny, irracjonalny niepokój.
• Ola, 22 lata, studentka: Częściej niż imprezy wybiera samotne spacery. Zmaga się z epizodami depresyjnymi, które przychodzą bez ostrzeżenia, odbierając jej energię na tygodnie.
• Marek, 45 lat, przedsiębiorca: Długo ukrywał, że nie potrafi powstrzymać się od sprawdzania drzwi nawet dziesięć razy przed wyjściem. To objaw zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego (OCD).

Każda historia jest inna – i każda jest prawdziwa. Nie każda odmienność to od razu zaburzenie, ale nie każda „normalność” to brak problemów.

Czy każda odmienność to zaburzenie?

Zaburzenia psychiczne dzielą się na te, które realnie utrudniają życie – i te, które mieszczą się w granicach ludzkiej różnorodności. Pytanie: gdzie przebiega granica?

"Diagnoza nie jest wyrokiem. To narzędzie do zrozumienia siebie i walki z cierpieniem, nie etykieta na całe życie." — dr Monika Kocejko, psychiatra, Medonet, 2024

W praktyce, o tym, czy coś jest zaburzeniem, decyduje nie tyle odmienność, co cierpienie i ograniczenia, które z niej wynikają. Jeśli twoje zachowanie wykracza poza to, co pozwala ci funkcjonować w społeczeństwie – rozważ konsultację ze specjalistą.

Objawy zaburzeń psychicznych: jak odróżnić kryzys od choroby?

Najczęstsze objawy i ich ukryte znaczenie

Objawy zaburzeń psychicznych są niezwykle różnorodne – od subtelnych zmian nastroju po zupełną dezorganizację rzeczywistości. Największy problem? Często są bagatelizowane, mylone z „gorszym dniem” lub „lenistwem”.

• Przewlekły smutek lub pustka – trwający tygodniami, nie do wytłumaczenia konkretnym wydarzeniem
• Nadmierny lęk lub ataki paniki – pojawiające się bez wyraźnej przyczyny
• Problemy ze snem – zarówno bezsenność, jak i nadmierna senność
• Zaburzenia koncentracji i pamięci – prowadzące do pogorszenia wyników w pracy lub nauce
• Wycofanie społeczne – unikanie kontaktów, rezygnacja z dotychczasowych pasji
• Autoagresja lub myśli samobójcze – w skrajnych przypadkach, wymagające natychmiastowej pomocy
• Natrętne myśli i kompulsje – niepożądane, powtarzalne rytuały lub obrazy
• Zaburzenia jedzenia – gwałtowne zmiany masy ciała, obsesje na punkcie jedzenia

Warto pamiętać: pojedynczy objaw nie czyni cię „chorym”. To ich nasilenie, czas trwania i wpływ na życie codzienne stanowią sygnał ostrzegawczy.

Samodiagnoza: pułapki i czerwone flagi

Samodiagnoza bywa kusząca – internet pęka w szwach od checklist i testów psychologicznych. Ale czy to naprawdę pomaga?

1. Efekt „Google’a” – po przeczytaniu kilku artykułów wszędzie widzisz u siebie objawy, których nie masz.
2. Bagatelizowanie problemu – „to pewnie tylko stres, samo przejdzie”.
3. Stygmatyzacja – obawa przed szukaniem pomocy, bo „co powiedzą inni”.
4. Pomyłka w interpretacji objawów – podobne symptomy mogą wynikać z różnych zaburzeń.
5. Opóźnienie pomocy – czekanie, aż sytuacja stanie się dramatyczna, zamiast działać wcześniej.

Samodiagnoza może być punktem wyjścia, ale decyzję o leczeniu zawsze warto zostawić specjaliście. Pamiętaj: psychoterapeuta.ai to miejsce, gdzie możesz zdobyć rzetelną wiedzę, bez oceniania i etykietowania.

Checklist: kiedy warto szukać wsparcia?

• Od miesięcy odczuwasz smutek, lęk lub pustkę, które nie mijają mimo prób odpoczynku
• Zauważasz, że twoje relacje i praca cierpią przez twój stan emocjonalny
• Unikasz sytuacji społecznych, choć dawniej sprawiały ci radość
• Masz trudności z wykonywaniem codziennych obowiązków lub dbaniem o siebie
• Pojawiają się myśli o samookaleczeniu lub śmierci

Zadaj sobie te pytania szczerze. Jeśli choć jedna odpowiedź cię niepokoi – nie zwlekaj z sięgnięciem po pomoc.

Mity i fakty o zaburzeniach psychicznych: prawda boli

Najpopularniejsze mity w polskim społeczeństwie

• „To tylko słabość charakteru” – Fakt: Zaburzenia psychiczne mają podłoże neurologiczne, genetyczne i środowiskowe.
• „Chorzy są niebezpieczni dla otoczenia” – Fakt: Większość osób z zaburzeniami częściej pada ofiarą przemocy niż ją stosuje.
• „Nie można się z tego wyleczyć” – Fakt: Leczenie jest możliwe, a wiele osób powraca do pełnej aktywności.
• „Psychiatra to ostateczność” – Fakt: Wczesna interwencja zwiększa szanse na poprawę.
• „Zaburzenia dotyczą tylko dorosłych” – Fakt: Coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z problemami psychicznymi.

"Stygmatyzacja wciąż odbiera ludziom szansę na normalne życie. Zamiast pomocy – dostają łatki, które ciężko zdjąć." — dr Anna Borkowska, psychoterapeutka, Uniwersytet Młodzieżowy, 2024

Jak media i popkultura wypaczają rzeczywistość

Media uwielbiają sensacyjne historie. W filmach i serialach osoby z zaburzeniami psychicznymi to często nieobliczalni przestępcy albo ofiary zła absolutnego. W efekcie mamy zniekształcony obraz rzeczywistości, który tylko pogłębia stygmatyzację.

Tabela 3: Najczęstsze przekłamania wizerunku zaburzeń psychicznych w mediach. Źródło: Opracowanie własne na podstawie analizy publikacji medialnych

Fakty, które zmienią twoje spojrzenie na zaburzenia psychiczne

• 1 na 4 Polaków doświadcza problemów psychicznych w ciągu życia (ZUS, 2024)
• WHO szacuje, że na świecie z zaburzeniami psychicznymi żyje blisko 970 milionów ludzi
• Stygmatyzacja często bywa większą przeszkodą niż same objawy
• Nawet poważne diagnozy nie wykluczają prowadzenia satysfakcjonującego życia

Zanim wydasz osąd – zastanów się, jak wyglądałoby twoje życie na miejscu osoby z zaburzeniem psychicznym. Większość z nas nie zdaje sobie sprawy, jak niewiele dzieli nas od podobnego doświadczenia.

Dlaczego zaburzenia psychiczne dotyczą nas wszystkich?

Statystyki, które nie pozwalają spać spokojnie

Nie chodzi tylko o liczby, ale o ludzi za nimi stojących. Polska znajduje się w czołówce krajów pod względem wzrostu liczby zwolnień lekarskich z powodu zaburzeń psychicznych.

Tabela 4: Liczba zwolnień lekarskich w Polsce z powodu zaburzeń psychicznych. Źródło: ZUS, 2024

To nie jest margines społeczeństwa. To twoi znajomi, współpracownicy, członkowie rodziny.

Wpływ na życie zawodowe, rodzinne i społeczne

1. Trudności w pracy: Absencje, spadek produktywności, konflikty z przełożonymi.
2. Problemy rodzinne: Oddalanie się od bliskich, nieporozumienia, poczucie winy.
3. Izolacja społeczna: Wycofanie się z życia towarzyskiego, unikanie kontaktów.
4. Problemy finansowe: Koszty leczenia, utrata pracy, brak stabilności.
5. Obniżona samoocena: Wewnętrzna walka z poczuciem bycia „gorszym”.

Zaburzenia psychiczne rzadko pozostają problemem „osobistym”. Ich skutki rozlewają się na wszystkie sfery życia – czasem w sposób ledwie zauważalny, czasem totalnie destrukcyjny.

Ukryte koszty i dramaty codzienności

Za każdą statystyką kryją się osobiste tragedie – utracone szanse, zerwane relacje, poczucie wstydu i samotności. Często największym kosztem jest niewidzialność problemu.

"Zaburzenia psychiczne odbierają poczucie własnej wartości, ale to społeczeństwo zabiera nadzieję na akceptację." — dr Paweł Droździak, psychoterapeuta

Nie chodzi tylko o wydatki na leczenie, ale o koszty życia w ciągłym strachu i niezrozumieniu.

Gdzie szukać pomocy? Przewodnik po możliwościach wsparcia

System ochrony zdrowia psychicznego w Polsce: blaski i cienie

• Poradnie zdrowia psychicznego – dostępne w każdym większym mieście, niestety kolejki bywają długie
• Szpitale psychiatryczne – dla sytuacji wymagających hospitalizacji, także w trybie nagłym
• Prywatni terapeuci i psychiatrzy – krótszy czas oczekiwania, ale kosztowniej
• Telefoniczne linie wsparcia – anonimowość, szybka pomoc w kryzysie
• Platformy edukacyjne typu psychoterapeuta.ai – rzetelne informacje, wskazówki, profile specjalistów

Mimo postępów, system nadal zmaga się z niedofinansowaniem i brakiem specjalistów, szczególnie na terenach wiejskich.

Jak działa psychoterapeuta.ai i dlaczego zmienia reguły gry

Dostęp do wiedzy to pierwszy krok do zmiany. psychoterapeuta.ai oferuje klarowne, sprawdzone informacje o zaburzeniach psychicznych i metodach wsparcia. Nie zastąpi kontaktu ze specjalistą, ale pozwala zrozumieć, czego naprawdę potrzebujesz i jak przygotować się do terapii.

"Edukacja online łamie barierę wstydu, dając szansę na wstępne zrozumienie siebie – zanim zdecydujesz się na terapię." — Zespół psychoterapeuta.ai

Wiedza nie leczy, ale daje początek zmianie. Często wystarczy zrozumienie, by przestać się bać.

Kiedy i jak rozmawiać z bliskimi o wsparciu?

1. Wybierz odpowiedni moment: cisza, brak pośpiechu, poczucie bezpieczeństwa
2. Mów o swoich emocjach: „Czuję się przytłoczony/przytłoczona, potrzebuję wsparcia”
3. Unikaj ocen i oskarżeń: skup się na oczekiwaniach wobec siebie, nie bliskich
4. Proś o konkretne rzeczy: np. wysłuchanie, pomoc w znalezieniu specjalisty
5. Daj czas na reakcję: nie wszyscy od razu rozumieją skalę problemu

Otwartość to nie słabość – to odwaga. Im szybciej przełamiesz tabu, tym szybciej dostaniesz realną pomoc.

Kontrowersje i wyzwania: dokąd zmierza psychiatria?

Czy diagnozy są nadużywane? Granice patologizacji

Współczesna psychiatria coraz częściej mierzy się z oskarżeniami o „patologizowanie” zwykłych odchyleń od normy. Gdzie kończy się różnorodność, a zaczyna choroba?

"Nie każda odmienność wymaga leczenia. Różnorodność psychiczna to bogactwo, nie patologia." — Fragment wywiadu z dr Tomaszem Bilickim, MentalExpert, 2024

Farmakoterapia vs. psychoterapia: wojna światów

Porównanie skuteczności dwóch głównych dróg leczenia nie jest proste – każde podejście ma swoje miejsce, ale też ograniczenia.

Tabela 5: Farmakoterapia a psychoterapia w leczeniu zaburzeń psychicznych. Źródło: Opracowanie własne na podstawie analiz Poradnik Gemini, 2024

Obie ścieżki niosą szanse i ryzyka. Najlepsze efekty przynosi połączenie farmakoterapii z psychoterapią, dopasowane indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Technologia i nowe media: szansa czy zagrożenie?

• Dostępność wiedzy: Więcej informacji, łatwiejszy kontakt ze specjalistami.
• Edukacja online: Kursy, webinary, platformy jak psychoterapeuta.ai zmieniają percepcję zaburzeń.
• Wspólnoty wsparcia: Grupy na forach, mediach społecznościowych – wymiana doświadczeń.
• Zagrożenia: Dezinformacja, samodiagnoza, pogłębianie lęków przez fake newsy.

Nowe technologie to miecz obosieczny – mogą łączyć, ale też izolować. Klucz to świadome korzystanie.

Jak żyć z zaburzeniem psychicznym? Praktyczne strategie i inspiracje

Codzienne wyzwania i sposoby radzenia sobie

1. Ustal rutynę i trzymaj się planu dnia – to buduje poczucie bezpieczeństwa
2. Dbaj o sen i dietę – regeneracja to podstawa zdrowia psychicznego
3. Ćwicz uważność – proste techniki oddechowe redukują stres
4. Szukaj wsparcia społecznego – rozmowa z zaufaną osobą pomaga oswoić lęki
5. Unikaj samodiagnozy i „dr Google’a” – korzystaj z rzetelnych źródeł, jak psychoterapeuta.ai

To rutyna i wsparcie bliskich pomagają wyjść z najgorszego dołka.

Historie osób, które przełamały tabu

Kiedy Janina usłyszała diagnozę „depresja”, świat zawirował. Przez rok ukrywała objawy przed bliskimi, aż przestała wychodzić z domu. Dziś prowadzi bloga, na którym obala mity i zachęca do szukania wsparcia.

"Największym krokiem było przyznanie, że potrzebuję pomocy. Reszta – to codzienna walka, ale walka, którą można wygrać." — Janina, autorka bloga o zdrowiu psychicznym

To nie jest jednostkowa historia. Każde wyjście z cienia staje się inspiracją dla innych.

Jak wspierać innych i dbać o siebie?

• Słuchaj bez oceniania: Często najważniejsze to być obok, bez rad i diagnoz
• Zachęcaj do szukania pomocy: Delikatnie, bez presji
• Dbaj o własne granice: Wspierasz skuteczniej, gdy sam/sama jesteś w dobrej kondycji
• Korzystaj z rzetelnych źródeł: psychoterapeuta.ai, poradnie zdrowia psychicznego

Pomagając innym, nie zapominaj o sobie – wypalenie emocjonalne dotyka także bliskich osób chorych.

Zaburzenia psychiczne w kulturze: obraz, który boli

Jak sztuka i literatura opowiadają o psychice

Sztuka od zawsze była lustrem dla ludzkiej psychiki. Vincent van Gogh, Sylvia Plath czy David Foster Wallace – wielcy twórcy, którzy zmagali się z własnymi demonami.

• Obrazy van Gogha – eksplozja kolorów skrywająca cierpienie
• Poezja Plath – wnikliwe studium depresji
• Filmy Ingmara Bergmana – analiza lęku i samotności

Dzieła te pomagają zrozumieć, jak różnorodna i trudna jest walka z zaburzeniami psychicznymi.

Filmy, które zmieniły dyskusję o zdrowiu psychicznym

1. „Piękny umysł” – historia geniusza zmagającego się ze schizofrenią
2. „Lśnienie” – mroczne oblicze psychozy
3. „Prozac Nation” – portret życia z depresją
4. „Czarny łabędź” – obsesje i destrukcyjne perfekcjonizmy

Każdy z tych filmów otworzył nową dyskusję o codzienności osób z zaburzeniami psychicznymi, a nie tylko o ich „dziwactwach”.

Nie chodzi o szukanie sensacji, ale zrozumienie, jak złożone są ludzkie emocje.

Rozwój i przyszłość: nowoczesne podejścia do zdrowia psychicznego

Innowacje w terapii i diagnostyce

Te innowacje zwiększają dostępność wsparcia i pozwalają na szybsze reagowanie na potrzeby pacjentów.

Rola społeczności i wsparcia online

• Grupy wsparcia na Facebooku czy Discordzie – wymiana doświadczeń, poczucie przynależności
• Webinary i live’y ekspertów – edukacja bez wstydu
• Samopomocowe aplikacje – monitorowanie nastroju i objawów
• Platformy edukacyjne – psychoterapeuta.ai jako przykład miejsca, gdzie można zdobyć rzetelną wiedzę

Nie jesteś sam/a. Wspólnota – nawet online – daje poczucie siły i normalizuje rozmowy o zdrowiu psychicznym.

To nie przyszłość, to teraźniejszość terapii i wsparcia.

Najczęściej zadawane pytania o zaburzenia psychiczne

Czy zaburzenia psychiczne są dziedziczne?

Zaburzenia psychiczne często mają podłoże genetyczne, ale nie są wyrokiem losu. Dziedziczymy „podatność”, nie samą chorobę.

Dziedziczność nie oznacza jednak nieuchronności – środowisko i styl życia odgrywają równie ważną rolę.

Czy można całkowicie wyleczyć zaburzenie psychiczne?

Całkowite „wyleczenie” bywa możliwe, zwłaszcza w przypadku zaburzeń reaktywnych (np. po traumie), lecz wiele diagnoz wymaga stałego monitorowania i pracy nad sobą. Kluczem jest remisja i kontrola objawów, a nie perfekcyjny „powrót do normy”.

1. Wczesna interwencja – im szybciej zaczniesz terapię, tym większe szanse na poprawę
2. Połączenie metod leczenia – farmakoterapia i psychoterapia działają synergistycznie
3. Wsparcie społeczne – bliscy i społeczności online podtrzymują motywację
4. Edukacja i samoświadomość – zrozumienie mechanizmów własnych objawów
5. Stałe monitorowanie – regularne wizyty u specjalistów, korzystanie z narzędzi samopomocy

Walka z zaburzeniem psychicznym to proces, nie jednorazowy „remont”. Każdy dzień to szansa na poprawę jakości życia.

---

Podsumowanie

Zaburzenia psychiczne nie są wyrokiem, ale wyzwaniem – często brutalnym, wymagającym i bolesnym. Szokujące statystyki, prawdziwe historie i aktualne badania pokazują, jak powszechne i wielowymiarowe jest to zjawisko. Ignorowanie objawów, powielanie mitów czy unikanie rozmowy o problemach psychicznych to prosta droga do eskalacji dramatu. Dzięki platformom takim jak psychoterapeuta.ai możesz zdobywać wiedzę, przełamywać tabu i wspierać siebie lub innych bez poczucia wstydu. Pamiętaj: zdrowie psychiczne jest równie ważne jak fizyczne, a brutalna prawda boli tylko przez chwilę – potem zostaje już tylko droga do zmiany. Jeśli pytasz, co to są zaburzenia psychiczne – to nie tylko diagnoza, to opowieść o walce o siebie, o prawo do bycia innym i o nadzieję, którą daje zrozumienie. Doceniaj różnorodność, szukaj wsparcia i nie bój się zadawać pytań. To pierwszy krok do odzyskania kontroli nad własnym życiem.